Látum f:X→Y vera vörpun og y vera stak úr Y. Frummynd f af einstökungnum {y}, þ.e. mengi þeirra staka úr X sem f varpar í y, kallast trefja vörpunarinnar f af stakinu y. Þegar ekki er hætta á misskilningi er trefjan f−1({y}) einfaldlega táknuð með f−1(y). Hana má einnig skilgreina sem mengi allra lausna jöfnunnar f(x)=y og því má rita hana á forminu. f−1(y)={x∈X∣f(x)=y}.
Venn-myndin að neðan sýnir vörpunina f:X→Y, stakið y úr Y og trefju þess f−1(y).
Vert er að athuga að þrátt fyrir að f varpi sérhverju staki úr X í aðeins eitt stak úr Y geta ólík stök úr X varpast í sama stakið úr Y, svo trefjan f−1(y) er almennt ekki einstökungur.
Dæmi: Látum f:N→R; f(x)=2x og finnum trefjuna f−1(2). Eina lausn jöfnunnar 2x=2 er x=1, svo trefjan er gefin með f−1(2)={x∈N∣2x=2}={1}.
Dæmi: Látum f:R→R; f(x)=x2 og finnum trefjuna f−1(9). Lausnir jöfnunnar x2=9 eru x=−3 og x=3, svo trefjan er gefin með f−1(9)={x∈R∣x2=9}={−3,3}.